Quintus, de paarse goochelaar.

(september 2012) Hoewel ik vanuit een persoonlijk grote motivatie aan dit initiatief ben begonnen is het nog lang niet duidelijk waar het toe zal leiden. Door het voeren van de voorbereidende gesprekken werd het ook voor mijzelf keer op keer duidelijker waar het naar toe gaat.

PR medewerker Anita is aan het inventariseren en informeren wat de haalbaarheid van een expositie is. Het wordt al snel duidelijk dat er wel locaties zijn maar dat deze tegen een huurprijs worden aangeboden. Op zich wel logisch maar niet wenselijk bedenkende dat het project helemaal geen winstoogmerk heeft. Daarnaast bereik je maar een klein publiek met een expositie tenzij het werk aangesloten wordt bij een groter initiatief.

Ondertussen heb ik de eerste afspraken gemaakt en de eerste sessies gefotografeerd. Het zijn momentopnamen en het enige wat ik vraag is geen censuur. De eerste goochelaar die ik mag fotograferen is Falicanto. Althans op dit moment is dat nog zijn artiestennaam. Later zal hij deze veranderen in Quintus, de paarse goochelaar.

Quintus, de paarse goochelaar is een close-up en tafelgoochelaar. Hij loopt langs de mensen en laat ze verbazen  "Ik sta er met mijn neus boven op en toch zie ik niet wat hij doet", zegt een bezoeker. Rode balletjes, munten, hele kaarten verdwijnen voor je ogen.

Dit optreden vindt plaats tijdens een buurtfeest in Amsterdam zuid-oost. Het is een bijzondere setting. Twee partytenten op een parkeerplaats tussen de etagewoningen van de Bijlmer. De kinderen zijn verbaasd als Quintus zijn trukendoos opent. Ze willen het zoooo graag goed zien, dat ze hem tegen de (tent)muur klem zetten. Maar Quintus laat zich niet van zijn stuk brengen en blijft in zijn rol.

Deze jonge goochelaar heeft veel over voor zijn vak, zijn passie. Hij oefent veel en heeft zich goed ingelezen. Goochelen doe je met een verhaallijn, het zijn niet louter trucs achter elkaar. Het gaat om het bespelen van het publiek op een leuke manier. Het publiek van vandaag is niet makkelijk maar dat maakt het ook wel weer interessant.

Als de dag voorbij is pakt Quintus zijn spullen en gaat met zijn goochelkist, op zijn rug, terug naar huis.

Quotes uit de tekst van Quintus:

“Goochelen heeft altijd deel uitgemaakt van mijn leven. Mijn vader is goochelaar. Zijn nieuwe acts oefende hij vroeger thuis. Op ons.”

“Ademloos keek ik toe hoe hij een munt door een tafel heen goochelde. Hij verdween boven, voor onze ogen en kwam onder het tafelblad weer tevoorschijn.‘Hoe doe je dat”, vroegen wij. Mijn vader boog zich naar voren. Fluisterde: ‘Hé, kunnen jullie een geheim bewaren?’ Natuurlijk konden we dat. Dan zei hij: ‘Ik ook’, en vertelde verder niets.

.....nadat Quintus zijn vader na jaren weer een keer zag optreden ....

“Als kind had ik altijd het idee dat bij goochelen het verhaal ontbrak. Je deed een truc, meer niet. Nu ik mijn vader zag spelen, ontdekte ik dat het niet waar was. Er was wel een verhaal.”

“Ik ben keihard gaan oefenen. Las boeken, keek dvd’s. Ik kreeg veel steun van andere goochelaars. Zij leerden me veel. Nog datzelfde jaar, in 2010, trad ik voor het eerst op met een goochelact.”