Marcel Kalisvaart

Als ik terug denk aan hoe dit project tot stand is gekomen denk ik aan Marcel Kalisvaart. In de weken voor het grote FISM tournement in Blackpool ging Radio 1 voor een radio-interview naar Marcel en Dick. Dick Kalisvaart is de vader van Marcel.

Op zeer jongen leeftijd was Marcel al gefascineerd door illusionisten. De grote namen inspireerden hem om zelf trucs te gaan doen. Hij vroeg schoolvriendjes op een stoel te gaan zitten. Een doek eroverheen en vervolgens zou de persoon moeten verdwijnen. Omdat het niet allemaal vlekkeloos verliep is, vader, Dick zich er al snel mee gaan bemoeien. Zo ontstond de samenwerking tussen vader in zoon. Iets wat na jaren lang hard werken leidde tot de overwinning op het wereldkampioenschap in Blackpool.

Mijn ontmoeting met Marcel.

Inmiddels zijn we op het punt aangekomen dat het zeer voorspoedig gaat met de vormgeving van het project. Het is november 2012 en de beslissing om een boek uit te brengen is bijna genomen. Al tijden ben ik aan het overwegen the Prince of Illusions te benaderen. Nu het project duidelijke vormen aan gaat nemen is het eveneens makkelijker Marcel te overtuigen.

Na de eerste benadering krijg ik het telefoonnummer van Dick. Kort en bondig leg ik uit wat mijn doel is en of ik langs mag komen voor een kennismaking. Dick ontvangt mij op de werkplaats in Zwaag. Marcel is daar ook, net als zijn vriend, creative director Aquila Junior. Ik kan wel zeggen dat het meteen klikte. Na mijn verhaal was er weinig twijfel. Ze waren gelijk enthousiast. Er was nog nooit een dergelijk beeldverhaal gemaakt.

Omdat Marcel een druk en actief programma heeft waren de mogelijkheden om hem in actie te fotograferen minimaal. In januari staan het team in het Duitse Emsdetten tijdens een sportgala. We besluiten dat ik daar naar toe kom. En aangezien ik er nu toch ben nemen we gelijk een kijkje in de werkplaats en de samenwerking tussen vader en zoon.

Omdat er in Duitsland andere regels gelden dan in Nederland als het gaat om de pyrotechniek. Daardoor moet er met ander vuurwerk gewerkt worden. Mijn aanwezigheid is een mooie gelegenheid dit te testen. De test geeft niet de gehoopte uitslag en binnen no-time staat de werkplaats vol met rook.

Vroeg in de ochtend ontmoet ik Marcel, Aquila en de crew op de parkeerplaats bij een sporthal in het Duitse Emsdetten. Het is januari, het is koud en het is vroeg. Er zullen vandaag twee shows gedraaid worden in het programma van de dag. Ze komen vanuit een andere locatie uit Duitsland naar deze om de tour af te ronden. Het wordt me al snel duidelijk dat er veel routine in het team zit. Binnen no-time wordt de repetitie afgerond en zijn alle posities gereset.

Nu wordt de techniek uitgeladen, opgebouwd en het geeft de danseressen de gelegenheid nog even uit te rusten. Het is een drukke bedoeling backstage. Anders dan in een theatershow, staan alle act door elkaar te wachten tot ze hun nummer mogen spelen. Eindelijk gaan ze op. 

Bijzonder aan deze versie is wel dat het publiek bijna helemaal rondom de act zit. En toch weten ze de act uit te voeren zonder dat de illusie wordt beïnvloed. Het is indrukwekkend op te zien. In een waanzinnig tempo wordt de act gespeeld. Het verhaal van the Nightmare is origineel en authentiek.
Klik hier voor de video

Na het draaien van twee shows heb ik een hele goede indruk gekregen van het werk, van Marcel, van de crew, van de samenwerking. In voor en tegenspoed staat hier een team mensen met gepassioneerde overgave te werken. Het wereldkampioenschap schuilt in deze overgave. De energie is aanstekelijk. Gelukkig heb ik nog een vervolgafspraak om op de werkplaats te fotograferen, maar het liefste zou ik de hele tour mee willen lopen.

Marc Woods

In mijn zoektocht naar deelnemers, voor het achtergrond beeldverhaal over goochelaars en illusionisten, heb mij laten leiden door verzorgde websites. De site van Marc was goed vindbaar, overzichtelijk en verzorgd. Bijna onmiddellijk reageerde hij positief op mijn verzoek en een kennismakingsafspraak was snel gemaakt.

Dat Marc zeer dicht bij mij in de buurt woont is toevallig maar ook een prettige bijkomstigheid. Ik zie Marc als een moderne versie van de klassieke goochelaar. Keurig in pak, close-up, zakkenroller maar bovenal grappig. 

We komen overeen en gaan samenwerken. Op afgesproken avond gaat Marc demonstratie geven aan een groep enthousiaste vakgenoten. Deels hobbyisten.Op dit moment heb ik nog niet zo veel ervaring met magic. Hoewel ik wel regelmatig optredens heb gezien, gaat er voor mij een wereld open. Een wereld van nieuwe kennis maar een ook een nieuwe groep mensen. De verzamelaar. De gesprekken gaan over stevigheid, dikte en gladheid van kaarten. De kleur van goochelballetjes. Handige koffers die je tevens als tafel kunt gebruiken. "Hoe zwaar zijn jouw munten?" Het is mooi om te zien dat de bewondering is details zit. Daar gaat Passie voor Illusie over.

Marc introduceert mij en verteld beknopt mijn reden van aanwezigheid. Ik moet de eed van geheimhouding afleggen, wordt er gegrapt. Tijdens deze groepsdemonstratie zitten de leden geboeid te luisteren. Eén lid zit het hele verhaal te filmen. Het is duidelijk dat hij niets wil missen. En hoewel het lijkt alsof de meesten van de groep bekend zijn met de routines, is men verrast en oprecht enthousiast. Het is, voor mij, vooral de presentatie waarin Marc uitblinkt. De, alom bekende, ringen weet hij op dusdanige wijze te presteren, dat het blijft boeien. Hieruit ontstaat een technische discussie.

Als men op een gegeven moment zelf mag komen 'voelen', staat iedereen vooraan.

Omdat ik op deze avond te weinig variatie in beeld kan maken besluit ik Marc andermaal op de werkvloer op te zoeken. Ik mag met hem meekijken op een avond als hij in restaurant Irodion staat te vermaken. Terwijl de gasten wachten op hun eten loopt Marc rond ter vermaak. Op deze avond heb ik veelvuldig dezelfde truc gezien maar telkens met een andere presentatie. En hoewel ik het Marc herhaaldelijk zie doen blijf ik me verbazen. Het gemak en de overtuiging waarmee het gebeurt vind ik van grote klasse. De prijzenkast van Marc is daarom ook terecht gevuld met waarderingen.

Mijn motivatie om tot dit boek, Passie.voor.Illusie te komen is niet alleen om het leuke in beeld te brengen. Er zit een zelfkritische note in over de realiteit waar je mee moet leven als je voor dit vak kies. Dat gaat over ondernemerschap, ambitie, overtuiging, motivatie en meer van dat. Naast het goochelen heeft Marc een onderneming in computeronderhoud. Tijdens onze laatste sessie laat hij mij zien wat dat inhoud.